Wist jij dat er zoiets bestaat als necrofilie, een voorkeur voor seks met een dood lichaam? En wat heeft dit met eenden te maken?
Necrofilie of necroseksualiteit
Necrofilie is een seksuele voorkeur voor het bedrijven van seks met een dood lichaam. Het is een soort parafilie: een ongewone seksuele voorkeur gericht op niet-menselijke objecten, vernederen of vernederd worden, op kinderen of andere niet-instemmende personen. Meestal richt een parafiele voorkeur zich op zaken die in principe niet seksueel lijken. Aggrawal maakt bovendien onderscheid tussen wel tien subtypes necrofilie (Aggrawal, 2009 & dood.nl). Het daadwerkelijk seks hebben met een lijk, necroseksualiteit, is in sommige landen strafbaar. In Nederland wonderlijk genoeg (nog) niet. Wel wordt sinds een aangenomen motie van 31 januari 2023 necrofilie als misdrijf gezien.
Motief voor seks met een lijk
Necrofilie is weinig onderzocht. Rosman & Resnick (1989) wisten over de motivatie achter 122 opgespoorde necrofiele cases te rapporteren. Daarvan verlangde 68% naar een niet-tegenwerkende of afwijzende partner, 21% naar een verloren partner, 15% naar bevestiging of om eenzaamheid de baas te worden, voelde 15% een aantrekking tot lijken, en 12% verlangde ernaar om hun gebrekkige zelfvertrouwen te verbeteren door macht over een lijk uit te oefenen. Bij deze verhalen was er dus geen sprake van sadisme.
Wereldberoemde homoseksuele necrofiele eend
Op 5 juni 1995 om 17:55 uur hoorde de toenmalige conservator Kees Moeliker een harde klap tegen de glazen gevel van het museum. Er was een wilde eend in volle vlucht tegen het glas aangevlogen. Naast het overleden raamslachtoffer stond een levende wilde eend, ook een mannetje. Voor de ogen van de conservator voltrok zich vervolgens een paring van wel een uur lang die de biologieboeken in ging als ‘het eerste geval van homoseksuele necrofilie bij de wilde eend’. Mensen zijn dus niet de enige die deze seksuele voorkeur hebben, blijkbaar! Moeten we daar opgelucht over zijn, of niet? Een troost: de overgave van de nog steeds warme eend werd mogelijk door de ‘dader’ gezien als uitnodiging tot copulatie (geslachtsgemeenschap), zich nog niet beseffende dat zijn sekspartner dood was.
Met zijn wetenschappelijke publicatie hierover won Moeliker, inmiddels ook bekend als de eendenman, in 2003 de Ig Nobelprijs (een prijs voor onderzoek ‘dat je eerst laat lachen en daarna aan het denken zet’). Zo werd de necro-eend wereldberoemd en hij is te bewonderen in Het Natuurhistorisch museum te Rotterdam. Bovendien vindt er elk jaar op 5 juni Dead Duck Day plaats: een herdenking voor de eend inclusief discussie over methoden om botsingen tussen vogels en glas te voorkomen. Daarna nuttig je een zes gangen eendenmenu bij Tai Wu, Mauritsweg 24 in Rotterdam. Iedereen is welkom – ga jij?
Beeld: Rawpixel.
