Bedmanieren.nl wil seksualiteit bespreekbaar maken op een open en toegankelijke wijze. Hoe kan dit nu beter dan door persoonlijke ervaringen rondom seksualiteit met elkaar te delen? De verhalen worden anoniem geplaatst, maar zijn geschreven door echte personen. Hiermee proberen we herkenning en erkenning te bieden voor iedereen. Dit keer deelt een vrouw haar ervaring met haar kinderwens en de invloed die dit had op haar leven en seksualiteit.
Een kinderwens
Na jaren er alles aan te hebben gedaan om maar niet zwanger te worden – de pil slikken, de NuvaRing gebruiken, condooms aanschaffen, de Morning-afterpil halen en slikken (met als cadeau de nodige blikken van winkelmedewerkers) – was het moment daar: ik – wij – waren eraan toe om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Toen dacht ik nog: dit gaat gewoon lukken. Binnen een maand of drie ben ik zwanger, zo moeilijk is dat toch niet? Vooral als je de seksuele voorlichting moet geloven die ik heb gehad, dan was zwanger worden echt heel erg makkelijk…
Toch niet zo makkelijk
Maand na maand weer de teleurstelling dat ik ongesteld ben, of een paar dagen daarvoor zien dat de zwangerschapstest negatief is. Dat in tegenstelling tot de opluchting die ik de jaren daarvoor telkens voelde als ik na een niet ‘helemaal’ beschermd seksueel contact ongesteld werd. Drie maanden gaan voorbij, een half jaar, een jaar. Om mij heen zie ik alleen maar mensen die zwanger worden. Ik hoor ze zeggen: “Ja wij dachten, we beginnen maar alvast want het kan lang duren, maar het was gewoon in één keer raak!” Auw, dat doet pijn.
Goedbedoelde adviezen
Wij proberen alles: ovulatietests, om de dag seks hebben, de benen omhoog na de seks (ook al weet ik dat dat niet helpt)… En gedurende al die vrijpartijen merk ik er steeds minder zin in te krijgen. Zin in seks dan, want die kinderwens wordt alleen maar groter en heviger. Om mij heen zie ik steeds meer mensen zwanger worden. Ook de opmerkingen over dat je toch maar eens moet gaan opschieten komen steeds vaker voor. En het fantastische advies dat je het maar moet loslaten: “Want toen lukte het bij … ook opeens” Maar hoe ik dit moet loslaten weet ik ook niet. De vraag: “Ben je zwanger?” als je een avond geen alcohol drinkt, of als je belt met familie of vrienden, komt steeds vaker voor. Het lijkt ook alsof het wordt verwacht door mijn omgeving dat ik zwanger word. Hoe pijnlijk die opmerkingen en vragen zijn laat ik niet zien. Het voelt alsof wij de enigen zijn die hiermee worstelen.
Geen zin
De zin in seks neemt telkens verder af. Seks lijkt alleen nog maar een doel te hebben: een biologisch doel. De lol van seks die ik voorheen had is weg. Ik zie er alleen nog maar tegenop, behalve als er die positieve ovulatietest is. Dan komt het doel weer in zicht. Maar de zin; die is ver te zoeken. Dus dan maak ik zin. Fantasieën, speeltjes, andere standjes… Ik moet en zal zin krijgen want ik moet en zal seks hebben. Bovendien heb ik gelezen dat er een grotere kans op bevruchting is als de vrouw echt opgewonden is.
De weg terug
Toch hebben wij er inmiddels een modus in gevonden. We proberen het los te koppelen van elkaar. Seks gericht op plezier en het leuk hebben samen doen we het grootste gedeelte van de tijd, en dan nog het ‘moetje’ na een positieve ovulatietest. Dit doen wij door vooral de tijd te nemen voor elkaar: het inplannen van een date night, de seks rustig opbouwen, letten op wat voor ons beiden goed werkt en dit duidelijk aangeven. En het werkt. Langzaam maar zeker voel ik vanuit mijzelf ook steeds vaker die kriebel die ik voorheen had. Ik krijg steeds weer iets meer zin in seks, en dan bedoel ik ook zin in die leuke seks: de ongecompliceerde leuke seks die alleen dát als doel had. Het is nog niet hoe het hiervoor was, maar het gaat al beter.
Op de website van Freya kun je informatie vinden over vruchtbaarheidsproblemen en in contact komen met lotgenoten.
