ColumnsSeksualiteitTaboe

Borstvoeding geven: aantrekkelijk, maar niet sexy

geschreven door 2 november 2021
bedgeheimen

Bedmanieren.nl wil seksualiteit bespreekbaar maken op een open en toegankelijke wijze. Hoe kan dit nu beter dan door persoonlijke ervaringen rondom seksualiteit met elkaar te delen? De verhalen worden anoniem geplaatst, maar zijn geschreven door echte personen. Hiermee proberen we herkenning en erkenning te bieden voor iedereen. Dit keer deelt een vrouw haar ervaring met borstvoeding, en de invloed die dit heeft op haar leven, seksualiteit en relatie.

Delicate kwestie

Schrijven over borstvoeding en de, voor mij negatieve, invloed op seksualiteit. Het voelt als schrijven over al dan niet vaccineren, de Palestina/Israël-kwestie, of wat lichter genomen: wel of niet organisch eten. Je moet ieder woord wikken en wegen en vooral bereid zijn veel kritiek te incasseren als je een standpunt inneemt. Er zijn vrouwen die het willen, maar niet kunnen. Er zijn vrouwen die het niet willen, maar wel kunnen. En ik wil geen enkele vrouw kwetsen. Ik ben een vrouw die het zes maanden met veel liefde heeft gedaan, maar die er nu gewoon klaar mee is.

Het is zo’n delicate kwestie met de zogenaamde ‘moedermaffia’ én mijn kritische geweten aan de ene kant, de realiteit van fulltime werken met baby en kleuter van drie na een burn-out aan de andere. Moeizaam balanceer ik daartussen. De ene dag vol goede moed, de andere dag ‘stop ik er echt mee’.

Lustobjecten of melkkannonen?

Mijn borsten, met de nadruk op ‘mijn’, voelen al sinds 8 april niet meer van mij. De gigantische omvang die ze hebben aangenomen sinds de geboorte van mijn zoontje, is op het eerste gezicht sexy. Met mijn gebruikelijke 75A zag ik mijn borsten niet echt als een opwindend iets. 80D is een ander verhaal met kleren aan. (Voor de critici: ik weet dat kleine borsten ook sexy zijn, maar voor mij voelt dat niet per se zo.) Een prachtig decolleté, een goed gevulde bh: het perfecte ingrediënt voor een nieuwe impuls aan het seksleven dat sinds de geboorte, uiteraard, een dipje kent.

Afbeelding via Rawpixel

Het probleem is dus dat die ‘lustobjecten’ niet meer van mij zijn. Mijn borsten worden acht keer per dag verspreid over 24 uur, dus ook drie keer ‘s nachts, al zes maanden lang gebruikt als voedingsmiddel. Tussen al die voedingen door is er ook nog het leven: leuke dingen doen, verantwoord koken, die leuke zijden wollen rompertjes met de hand wassen, uitkijken naar een andere baan. En ook heel hard ervoor zorgen dat ik zelf niet over de kop ga. In de drie uren waarin ik geen borstvoeding geef, veranderen mijn borsten van lege theezakjes langzaam naar goedgevulde melkkannonen. Eén keer per dag, minstens, kolf ik beide borsten zodat mijn zoontje genoeg melk heeft op het kinderdagverblijf.

Maar wanneer dan?

Ik vraag me af waar in dit geheel ruimte moet zijn voor lust en seks. (Zes weken na je bevalling krijg je daar immers groen licht voor van de gynaecoloog en zou je er fysiek weer klaar voor moeten zijn.) Uiteraard kun je liefde en seks op zoveel manieren beleven. Borsten hoeven daar niet per sé deel van uit te maken. Maar het gaat veel dieper dan dat. Het gaat namelijk totaal niet alleen om die borsten. Borstvoeding geven kost mij alle energie die ik heb, en ook best veel tijd. Het zorgt ervoor dat ik niet meer dan twee uur aan één stuk door slaap. Het zorgt ervoor dat seks het allerlaatste is waar ik momenteel aan denk. Volgens mijn man is borstvoeding geven wel aantrekkelijk, ik breng zo immers onze zoon groot, maar niet sexy. Die grote borsten zijn dat wel, maar de persoon die ik door borstvoeding geven noodgedwongen word niet: moe, prikkelbaar en altijd ‘aan’.

Stoppen? Ho maar

Borstvoeding geven is helemaal hip. De week van de borstvoeding zette borstvoeding in the picture en moedigt iedere moeder aan haar baby dit ‘vloeibare goud’ te gunnen. De sociale druk die er op moeders staat om, vaak koste wat het kost, borstvoeding te geven is enorm hoog. De bewonderende blikken en goedkeurende woorden die je krijgt als je zegt dat je borstvoeding geeft, strelen je ‘moederego’. Je wilt het allerbeste voor je kind en borstvoeding kan dat in veel gevallen zijn. Er wordt echter met geen woord gerept over wat het met jou als vrouw en met je partner in een relatie doet.

Ik voel diep van binnen dat het borstvoedingsverhaal voor mij stopt. Ik durf dat niet uit te spreken. Ik heb het gevoel dat ik er een zeer gegronde reden voor moet hebben om dit te kunnen verantwoorden aan de buitenwereld. Het simpelweg terug willen van mijn borsten, weer mezelf zijn en die intimiteit alleen delen met mijn man is in mijn hoofd genoeg, maar is het dat voor de buitenwereld ook?

Wellicht ook interessant voor jou:

Geef jouw reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.