Bedmanieren wil seksualiteit bespreekbaar maken op een open en toegankelijke wijze. Hoe kan dit nu beter dan door persoonlijke ervaringen rondom seksualiteit met elkaar te delen? De verhalen worden anoniem geplaatst, maar zijn geschreven door echte personen. Hiermee proberen we herkenning en erkenning te bieden voor iedereen. Dit keer deelt een vrouw haar ervaring met sexting.
Mijn telefoon kent veel van mijn bedgeheimen. Het is mijn partner in crime voor hitsige nachten en verlangende avonden in mijn vrijgezellenbestaan. Niet omdat ik via dating apps zoals Tinder one-night stands scoor. De veiligere optie, casual sexting, is meer mijn smaak.
Sexting
Sexting, het versturen van seksueel getinte berichtjes, ontdekte ik al vroeg als tiener. Al gebruikte niemand toentertijd dat woord. We waren gewoon aan het sms’en en opeens was het daar: een gesprek met een leuke jongen dat nogal heet werd. In de loop van de tijd ebde het hete chatten weg, maar in de afgelopen jaren herontdekte ik het. In eerste instantie met dank aan bovengenoemde dating app en later ook via andere apps. Wat is de charme van sexting voor mij?
Met sexting durf ik meer. Als je fysiek samen bent, kunnen dingen soms zo snel gaan. Door de afstand kan ik even wat langer stilstaan bij mijn grenzen. Dat geeft ruimte om nieuwe dingen uit te proberen. Soms vind ik het wel een uitdaging: wil ik dit echt, of ga ik ergens in mee omdat ik gewoon geil ben? Dan probeer ik mezelf af te vragen of ik mij er op dat moment comfortabel bij voel. Zoals bij het idee van deep-throathing. Voel ik een ‘ja’, of begin ik alleen al bij de gedachte eraan te kokhalzen? Ook als de scenario’s zich niet fysiek afspelen maar enkel in mijn fantasie: ze laten van binnen een indruk bij me achter.
Grenzen
Soms verleg ik mijn grenzen, soms niet. Zo stuur ik uit principe geen naaktfoto’s en videobel ik niet tijdens sexting. Echter, als ik dan wel een filmpje (gestuurd met mijn consent) krijg waarin mijn sext-flirt zichzelf aftrekt, dan heb ik wel eens de gedachte: ‘ben ik het hem dan niet verschuldigd om ook een filmpje terug te sturen?’. Dat is natuurlijk niet zo, maar het is voor mij soms lastig om mij dan niet schuldig over mijn grens te voelen. Op andere momenten verleg ik mijn grenzen wel wat.. Zo verleidde iemand me er eens toe wél te bellen, enkel met geluid. ‘Ik wil je horen kreunen en je mijn naam horen zeggen’. Al voelde ik me verlegen bij het fluisteren van zijn naam, dat kreunen hoefde ik niet te faken.
Samen ontdekken
In de beste situaties geeft sexting mij de ruimte om speels te zijn, te experimenteren of juist kwetsbaar te zijn. Ik denk nog wel eens met een soort heimwee terug aan die one-night dat ik samen met iemand zijn wildste fantasie ontdekte. Uiteindelijk was het niet zijn wilde kant, maar tijdens zijn geven aan mij dat ik met een full-body orgasme emotioneel helemaal openbrak. Naakt en huilend zocht ik naar mijn teddybeer, verlangend naar iemand om te omhelzen. Plotseling was daar die moed om dat ook uit te spreken. ‘F*cking jealous of that teddy bear right now’, schreef hij mij vervolgens terug.
Daarna deed ik nog tientallen keren aan sexting, maar het voelt alsof ik ‘verpest’ ben. De plot twist waarvan ik pas later de consequenties zag: ik kan niet meer terug naar casual sexting. Al zou de geile versie van mij het liever anders zien, ik ben afgeknapt op het eindeloos swipen en de aubergine emoji’s. Dus de volgende uitdaging is: mezelf en ál mijn verlangens omarmen.
En hoe dat eruitziet? Daar experimenteer ik nog mee.. 😉
Beeld: ian dooley via Unsplash
